Nadat ze ruim twee weken thuis zat vanwege het coronavirus, stapte Johanna in april opgelucht weer in de auto: ze mocht weer aan de slag. Johanna’s werk bij Caparis is haar lust en haar leven.
‘Ik vind het heerlijk om iedere dag naar mijn werk te gaan. Sinds een jaar werk ik in hal 67 van Beschermd Binnen. Daar doe ik verschillende dingen. Inpakken, stickers plakken of pakketjes samenstellen. In november werk ik exact 12,5 jaar bij Caparis. Eerst werkte ik in de Gosligahal. Toen die dichtging, werd mijn afdeling verplaatst naar het hoofdgebouw. Daar was het erg druk. Té druk voor mij. Daarom werd ik uiteindelijk overgeplaatst naar afdeling 67.’
‘Door het coronavirus werd de productiehal gesloten. Ineens zat ik thuis. Waar anderen die vrije tijd wel fijn vonden, miste ik mijn werk enorm. Ik miste vooral mijn werkleiders Wiebe en Henk. Die zijn erg belangrijk voor me. Doordat ik niet naar mijn werk kon, raakte ik de structuur in mijn leven kwijt. Ook stak mijn depressie de kop weer op. Ik heb het ritme van mijn werk nodig om lekker in mijn vel te zitten.’
‘Dat betekent niet dat ik me in mijn vrije tijd verveel, hoor! Thuis heb ik vier katten en een chihuahua-puppy, Dreumes. Een jaar geleden overleed mijn hond Chiko op 13-jarige leeftijd. Om hem altijd bij me te hebben, heb ik een tattoo van hem op mijn onderbeen laten zetten. Verder ben ik gek op fröbelen. Kaarten maken, schilderen op nummer of Ministeck: ik heb altijd iets te doen. Maar de hele dag thuis zitten, dat is aan mij niet besteed.’